ਘਰ ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵੀ, ਆਉਣਾ ਉਹਦਾ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਾ
ਦਰ ਉਡੀਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਵੀ ਉਮਰ ਭਰ ਢੋਇਆ ਹੀ ਨਾ
ਸਾਜ਼ ਬਣਕੇ ਵੀ ਉਹ ਵੀਨਾ ਤਰਸਦੀ ਤਰਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਰਹੀ
ਤਨ ਉਹ ਦਾ ਕਾਬਿਲ ਕਿਸੇ ਵਾਦਿਕ ਕਦੇ ਛੋਹਿਆ ਹੀ ਨਾ
ਚਾਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਅੱਖੀਆਂ ’ਚੋਂ ਅੱਥਰੂ ਗੁੰਮ ਹੀ ਨੇ ਅੱਜ
ਆਸ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਅਸਰ ਵਿਛੜਨ ਦਾ ਉਹ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਾ
ਕੀ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ’ਚ ਦੱਸ ਤਾਂ ਸੋਹਣਿਆਂ
ਹੋ ਜੁਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਚਾਅ ਫਿਰ ਜਿਉਣ ਦਾ ਮੋਇਆ ਹੀ ਨਾ
ਸਰਦ ਸੀ ਬੇਜਾਨ ਸੀ ਪੱਥਰ ਸੀ ਫਿਰ ਵੀ ਦਿਲ ਤਾਂ ਸੀ
ਨਸ਼ਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਥਾਂ ਇਹ ਬਸ ਕਿਸੇ ਟੋਹਿਆ ਹੀ ਨਾ।
-ਸੰਗਤਾਰ