ਉਸ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਰੇ ਪੁੱਛ ਲੈ, ਏਥੋਂ ਧੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਜਿਸ ਬਾਂਸਰੀ ’ਤੇ ਉੱਕਰੇ, ਸੱਤਾਂ ਸੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ

ਲੈ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੋਂ ਮੌਤ ਤਕ ਕੁੱਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ
ਥਲ ਵਿੱਚ ਰੇਤੇ ’ਤੇ ਗਏ ਮਿਣਦੇ ਖੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ

ਬੰਦਾ ਮਿਣੇ ਨਕਸ਼ੱਤਰਾਂ ਤੇ ਸੂਰਜਾਂ ਦਾ ਫਾਸਲਾ
ਚੂਹਾ ਸਿਰਫ ਏ ਜਾਣਦਾ ਇੱਕ ਦੋ ਚੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ

ਸਾਰੇ ਵਕਤ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ ’ਤੇ ਫੈਲ ਕੇ ਮਿਟ ਜਾਣਗੇ
ਇਹ ਸੱਚਿਆਂ ਤੇ ਝੂਠਿਆਂ ਪੀਰਾਂ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ

ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ਼ ਲੱਗੇ ਫੁੱਲ ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਨੇ
ਮਾਲੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਡਾਲ਼ ਤੋਂ ਨੇਤਾ ਹੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ

ਵੱਖਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸਨ ਕਦੇ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹੋ ਗਏ
ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਮਾਹਿਲਪੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ।

-ਸੰਗਤਾਰ