ਉਸ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਰੇ ਪੁੱਛ ਲੈ, ਏਥੋਂ ਧੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਜਿਸ ਬਾਂਸਰੀ ’ਤੇ ਉੱਕਰੇ, ਸੱਤਾਂ ਸੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਲੈ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੋਂ ਮੌਤ ਤਕ ਕੁੱਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ
ਥਲ ਵਿੱਚ ਰੇਤੇ ’ਤੇ ਗਏ ਮਿਣਦੇ ਖੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਬੰਦਾ ਮਿਣੇ ਨਕਸ਼ੱਤਰਾਂ ਤੇ ਸੂਰਜਾਂ ਦਾ ਫਾਸਲਾ
ਚੂਹਾ ਸਿਰਫ ਏ ਜਾਣਦਾ ਇੱਕ ਦੋ ਚੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਸਾਰੇ ਵਕਤ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ ’ਤੇ ਫੈਲ ਕੇ ਮਿਟ ਜਾਣਗੇ
ਇਹ ਸੱਚਿਆਂ ਤੇ ਝੂਠਿਆਂ ਪੀਰਾਂ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ਼ ਲੱਗੇ ਫੁੱਲ ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਨੇ
ਮਾਲੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਡਾਲ਼ ਤੋਂ ਨੇਤਾ ਹੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ
ਵੱਖਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸਨ ਕਦੇ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹੋ ਗਏ
ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਮਾਹਿਲਪੁਰਾਂ ਦੇ ਫ਼ਾਸਲੇ।
-ਸੰਗਤਾਰ
ਐਨੀ ਡੂੰਗੀ ਗੱਲ ਕਿਤੀ ਸਾਹ ਹੀ ਸੁੱਕਾਤੇ
ਅੰਬਰ ਤੌ ਪਾਤਾਲ ਦੇ ਫਾਸਲੇ ਹੀ ਮਿਟਾਤੇ…
Satshriakal Phaji!
Very well written..Inspiring and absolutely awesome..
Thanks for posting.
Yours Truly
ਕੱਲ੍ਹ ਤੱਕ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬਈ ਵਾਰਿਸ ਦੇ ਇੱਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਸੰਗਤਾਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਨਾਂਅ ਪਾਇਆ ਹੋਵੇਗਾ, ਪਰੰਤੂ ਮੈਂ ਅੱਜ ਜਾਣਿਆ ਕਿ ਧੁਨਾਂ ਦਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਗੁੱਡੀ ਸੰਗਤਾਰ ਨੇ…ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਲਾਈਨ ਸੀ ਓ। ਹੋਰ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਵੀਰ ਜੀ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਬਾਏ ਮੇਲ ਜਾਂ ਬਾਏ ਫੋਨ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜੀ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਮਾਣ ਰੱਖ ਦੇ ਹੋ। ਕੁਲਵੰਤ ਹੈਪੀ
sub-editor
http://punjabi.webdunia.com
Here is the Ghazal in Shahmukhi:
فاصلے
اس توں ہی سارے پچھ لے، ایتھوں دھراں دے فاصلے
جس بانسری ’تے اکرے، ستاں سراں دے فاصلے
لے سپنیاں توں موت تک کلّ زندگی محبوب دی
تھل وچّ ریتے ’تے گئے مندے کھراں دے فاصلے
بندہ منے نکشتراں تے سورجاں دا فاصلہ
چوہا صرف اے جاندا اک دو چراں دے فاصلے
سارے وقت دے پنیاں ’تے پھیل کے مٹ جانگے
ایہہ سچیاں تے جھوٹھیاں پیراں گراں دے فاصلے
دوہاں دے سینے نال لگے پھلّ پھر وی بہت نے
مالی اتے ہن ڈال توں نیتا ہراں دے فاصلے
وکھری دنیاں سن کدے ہن بہت چھوٹے ہو گئے
گورداس پور ہشیارپور ماہلپراں دے فاصلے۔
-سنگتار
Sangtar BHAJI
Bahut Vadhiya ji
ਸੰਗਤਾਰ ਬਾਈ ਜੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੜ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਲਿਖ਼ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੈਂਦੇ ਹੋ | ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਮੇਸਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਤੇ ਚੜਦੀਆਂ ਕਲਾਂ ਬਖ਼ਸੇ |
ਇੱਕ ਸ਼ਾਇਰ,
ਬਲਜਿੰਦਰ ਬਰਾੜ,
ਵੈਨਕੋਵਰ |
Roman Transliteration:
Fāslē
us tōṅ hī sārē puchchh lai, ēthōṅ dhurāṅ dē fāslē
jis bāṅsrī ’tē ukkrē, sattāṅ surāṅ dē fāslē
lai supniāṅ tōṅ maut tak kull zindgī mahibūb dī
thal vichch rētē ’tē gaē miṇdē khurāṅ dē fāslē
bandā miṇē nakshattrāṅ tē sūrjāṅ dā phāslā
chūhā siraph ē jāṇdā ikk dō churāṅ dē fāslē
sārē vakat dē panniāṅ ’tē phail kē miṭ jāṇgē
ih sachchiāṅ tē jhūṭhiāṅ pīrāṅ gurāṅ dē fāslē
dōhāṅ dē sīnē nāḷ laggē phull phir vī bahut nē
mālī atē huṇ ḍāḷ tōṅ nētā hurāṅ dē fāslē
vakkhrī dunīāṅ san kadē huṇ bahut chhōṭē hō gaē
gurdāspur hushiārpur māhilpurāṅ dē fāslē.
-saṅgtār
Very very beautiful lines wrote by writer in others Words I can explain beauty of poem